بسم الله…

ادامه مبحث قبل…                                                                                                       

مامعمولامنتظرروزها وماه های آینده هستیم،چون فکرمیکنیم درآینده شرایط بهتری برای تغییروجودخواهدداشت.

درحالیکه بهترین (وتنها)زمان مناسب برای ایجادتحول همین حالاست.چون گذشته وجودندارد وآمدن آینده نیزقطعی نیست.پس:

منتظرتغییرشرایط نباشیدوخودتان عامل تغییرشویدوبجای اثرپذیربودن،اثرگذارباشید.   

اگرقانون اول راازبعداجتماعی بررسی کنیم،خواهیم دیدکه این قانون علاوه برزندگی فردی درزندگی اجتماعی نیزنقش فوق العاده ایی دارد.به نظرشما اگر همه ی افرادجامعه(ازمعلم وکارمندوکارگرگرفته تادانش آموزوپزشک و…)به قانون اول پایبندباشندودرحدتوانایی ومسئولیتی که دارندشرایط رابه سمت بهبود تغییردهند،چه اتفاقی می افتد؟!

همه ی ما میدانیم که دراینصورت بسیاری ازمشکلات جامعه،خودبه خودحل میشود.درواقع:

ماازهمه توقع داریم که بدون توجه به شرایط محیطی،وظایفشان رانسبت به ماانجام دهند.درصورتیکه این توقع راباید ازخودمان نیزداشته باشیم وخودمان راشروع کننده ی تغییرات مثبت درجامعه بدانیم.

نکته ی دیگر اینکه مطالعه ی زندگی نامه ی مشاهیرودانشمندان نشان میدهد که همگی،افراداثرگذاری بودندوبه جای انتظاروتوقع ازمحیط،خودعامل تغییرات شده اند.درواقع تمدن بشرمدیون کسانی است که خودرامسئول میدانستندومنشاتغییرات شدند.

خلاصه اینکه اگربه زندگی ازدیدفردی نگاه کنیم، یاازدیداجتماعی یاروانشناختی یادینی یا…:

اولین ومهمترین نکته اینست که من مسئول زندگی وسرنوشتم هستم وبرای بهترشدن نباید منتظرتغییرشرایط باشم.

…

حال این سوال مطرح میشودکه<<آیا پایبندی به قانون اول برای رسیدن به موفقیت کافی است؟!>>

شماچه قانون یاقوانینی رابرای تکمیل قانون اول پیشنهادمیکنید؟!

ادامه دارد…